شکست امریکا در افغانستان

شکست امریکا در افغانستان

مصاحبه با ملالی جویا: ایالات متحده امریکا پدرخوانده بنیادگرایی اسلامی در منطقه است

هاروارد انترنیشنل ریویو، ۱۰ اپریل ۲۰۱۱

http://hir.harvard.edu/the-failure-of-the-united-states-in-afghanistan

مترجم: سمیر

هاروارد انترنیشنل ریویو: وضعیت افغانستان پس از سقوط طالبان چگونه است و مشخصاً در زندگی زنان چه تغییراتی رونما گردیده است؟

ملالی جویا: امریکا تحت نام مبارزه علیه تروریزم، حقوق زنان، حقوق بشر و دموکراسی به کشور من تجاوز کرد. ولی با حضور ده ها هزار نیروی خارجی نه تنها زنان، بلکه مردان افغان نیز از جنگ، تروریزم، بیعدالتی، مافیایی مواد مخدر و جنگسالاری، نا امنی، بیکاری، فقر، فساد گسترده و مشکلات زیاد دیگر رنج می برند. با آنهم اگر وضعیت زنان را با شرایط تحت سلطه طالبان وحشی مقایسه نمایم، تغییرات اندکی دیده میشود – تعداد از زنان مصروف کار و آموزش اند- چیزی که اکثرا برای توجیه اشغال افغانستان از آن استفاده می شود. در تمام مناطق بویژه در قریه ها زنان هنوز هم در وضعیت اسفبار بسر می برند.

در حال حاضر تجاوز جنسی، خشونت خانوادگی، قتل زنان، به آتش کشیدن مکاتب شان و انواع خشونت و بیعدالتی دیگر در مقابل زنان هر روز بطور بی سابقه‌ای در حال افزایش است. بطور نمونه؛ اخیراً در ولایت کنر یک خانم در نتیجه خشونت خانوادگی به شکل وحشیانه مورد لت و کوب شوهرش قرار گرفت. این خانم از خانه فرار نموده به ریاست امور زنان پناه می آورد، ریاست امور زنان او را تسلیم رئیس شورای ولایتی کنر می کند؛ که یکی از جنگسالاران بدنام  و حیوان صفت آنجاست. رئیس شورای ولایتی کنر دو بار به این خانم تجاوز نموده و زمانیکه یکی از وکلای مدافع شجاع میخواهد که قضیه او را پیش ببرد توسط این جنگسالار به مرگ تهدید میشود. این یک نمونه از هزار ها جنایاتی است که علیه خانم ها صورت می گیرد.

همچنان ۶۸ عضو پارلمان افغانستان را زنان تشکیل میدهند، حتی تعداد شان بیشتر از اعضا زنان در کانگریس امریکاست، ولی بیشتر آنان زینت المجلس هستند و با جنگسالاران پیوند دارند، بناً آنان نماینده زنان افغانستان نیستند. جنایت علیه زنان هر روز در حال افزایش است و ماهانه صد ها قضیه خود کشی زنان اتفاق می افتد و این تقصیر رژیم زن ستیزی است که هیچگونه حمایت از زنان بعمل نمی آورد.

خالد افغان عسیری ځواب

فولاد

کابل

افغانستان

خالد افغان عسیری ځواب

څه موده د مخه می د ټول افغان په سایت کی یوه د غرض او مرض نه ډکه لیکنه ولیدله چی په لیدو سره یی ومی نشو کړای قرار کینم نو ومی غوښتل چی ددغی لیکنی په ځواب کی یو څه ولیکم.

 ړومبی زه د خالد افغان عسیری څخه مننه کوم چې خپل "بډایه"، "کره"، "بیلوری" او "سمپاتیک" معلومات د ملالۍ جویا په اړه سرګند کړه او خپل اصلی ماهیت، ذلت، تاریخ نه بې خبری او خصومت یې په ‌ډاګه کړو.                                      

زما په نظر دغه فقیره لیکنه به د عسیری خپله نه وی، ځکه چې هغه یو لیکوال او د ملی مسؤلیت احساس دعوی لری او پدی ارزښتناکه معلوماتو که راغلی چې (شعله جاوید ګوند)، (سازمان رهایې آزادی بخش زنان)، (ملالۍ جویا د صبغت لله مجددی لخوا له پارلمان څخه اخراج او په بښنې غوښتلو اړشوه)، (ګمان کیږی چې شعله جاوید ګوند عضوه وی).          

                                                                                                              

قلم در خدمت انقلاب

قلم در خدمت انقلاب

داستان زندگی "لو ژون"1 (1936 ــ 1881)   

از "کارگر انقلابی" (ارگان حزب کمونیست انقلابی آمریکا) شماره 970 ـ 23 اوت 1988 

 این روزها نسل نوینی از جوانان و هنرمندان انقلابی مشغول کشف و مطالعه "سخنرانی ها در محفل ادبی و هنری ینان" هستند. این سخنرانی هایی است که مائوتسه دون به سال 1942 ایراد کرده است. در سراسر این اثر، مائو به "لو ژون"، نویسنده و شاعر مشهور چین اشاره می کند. "لو ژون" که چهره برجسته ای در اولین انقلاب فرهنگی مدرن چین به حساب می آید در سال 1881 زاده شد و به سال 1936 در گذشت.

ژورنالیزم در خدمت جنگ افروزی

ژورنالیزم در خدمت جنگ افروزی

نوشته: لقمان تدین نژاد

تبلیغات این نویسنده تکرار همان تئاتری است که قبل از آغاز تهاجم آمریکا به عراق به نمایش در آمد که در آن روشنفکران وابسته به پنتاگون نظیر فواد عجمی...

هدف وسیله را توجیه می کند  در سایت ,اخبار روز, مطلب دنباله داری در چند بخش منتشر شده که به گفته ی خالق ناشناس آن گویا حاصل یک مصاحبه ی رو در رو با اقشار مختلف مردم در خیابانها و بازارها و اماکن دیگر شهری نظیر کله پزی ها و مساجد و غیره بوده است. این نوشته که ظاهراً از روی یک نوار هفت ساعته پیاده شده و در ابتدا قرار بوده که تنها در طول سه یا چهار بخش به نظر خوانندگان برسد از آن فراتر رفته، به بخش هشتم و نهم خود نیز رسیده و مرز هفت ساعت اولیه ی گفت و گو را با موفقیت شکسته است. گزارشگر و تهیه کننده ی این مطلب -برای سایت ,اخبار روز,- ظاهراً دانشجوی سال چهارم یکی از دانشگاه های تهران است که ,نه در پی نام است و نه نویسنده, و برعکس شخص ساده یی است که تنها از ,چند رنگی و پنهانکاری روشنفکران خسته شده, و از آنجا که متوجه ,نوعی چپ زدگی و غفلت چپی, در سایت های خارج کشور گشته، با این نیت که ,روشنفکران در برابر استقبال مردم از سربازان آمریکایی هاج و واج نمانند, دست به این ابتکار و مصاحبه زده است. نویسنده در اینجا و آنجا -بطور مثال در مقدمه ی بخش پنجم- بی آنکه حقیقتاً لزومی در بین بوده باشد بطور غیرمترقبه بر صداقت خود در تهیه این مطلب اصرار ورزیده و از جمله نوشته است، , این گزارشات در کمال صداقت و بی شائبه و خصوصا خام به همان صورت که شنیده شده اند نوشته شده اند و حاوی هیچ میل و خیالی مگر کمکی به سرزمین در خطرمان نیستند., توجه دقیق تر به این شبه مصاحبه و آنالیز جمله پردازی ها و عبارات و واژه ها و شعار ها و کلیشه ها و مقایسه ی انشای مقدمه ها و گفته های افراد مورد مصاحبه و در مجموع آرایش کلی آن اما برعکس نوشته یی را می نمایاند بغایت تردید بر انگیز و قابل تامل، یقیناً جهت دار، و سرشار از خدشه های آشکار و پوشیده ی تبلیغاتی-ژورنالیستی.

 !

پایگاه‌های امریکا ملجاء و متکای روشنفکران و «کارشناسان» خودفروخت

پایگاه‌های امریکا ملجاء و متکای
روشنفکران و «کارشناسان» خودفروخته

ما همواره گفته‌ایم که خیانت تجاوزکاران روسی تنها در تباهی اقتصادی و سیاسی کشور خلاصه نمی‌شود، بلکه به فحشا کشانیدن جمع کثیری از روشنفکران ما و قطع نیش شرف و شخصیت مبارزاتی آنان هم بود که آثارش تا به حال برجاست. نکته اساسی‌ای که در مسخ روشنفکران برازندگی کسب می‌کند روحیه بردگی، مزدوری و جاسوسی است که در تار و پود آنان ریشه دوانده و گویی مگر با مرگ دست از سر شان بردارد. آنان قسمی حقنه شده‌اند که هرطوری است باید به یک قدرت خارجی به مثابه منجی و مراد خود بنگرند. آنان در نیروی شوروی و دست نشاندگان دنیای شان را آباد کرده بودند و با زوال شوروی و تار و مار شدن و خزیدن سگ‌های وطنی‌اش به غارهای خود، روشنفکران وابسته به آنان، خود را مطرود و بی پدر و مادر و وامانده در وادی سرافگندگی و خواری تنها یافتند. اما از آنجایی که با شیر چاکری به یک قدرت کلان شده و خو گرفته بودند، با تسلط امریکا بر کشور، قیم جدید را در وجود او دیدند و بی درنگ سر بر آستانش نهادند.